تشنه و ترسان؛ زیمبابوه‌ای‌ها دست به گریبان با وبا

"رهبران سیاسی ما باید یک دولت وحدت ملی تشکیل دهند تا مشکلات اجتماعی و اقتصادی را که کشور با آن مواجه است، حل کنند."

مویو می‌گوید: "می‌ترسم آنها وبا بگیرند. آشغال‌های جمع‌نشده همه محله‌ ما را پوشانده‌‌‌ است و مگس‌ها روی‌شان وول می‌زنند. نمی‌توانم خطر کنم و بگذارم بچه‌ها بیرون بازی کنند."

به گزارش خبرگزاری فرانسه وبا از آخر ماه آگوست (شهریور) حدود ۶۰۰ نفر را در زیمبابوه  کشته و تنها در هراره، پایتخت این کشور، بیش از ۶۰۰۰ مورد وبا تشخیص داده شده است.

 سازمان کودکان ملل متحد، یونیسف، هفته گذشته هشدار داد که در هفته‌های آینده ممکن است تعداد مبتلایان به وبا به ۶۰۰۰۰ نفر برسد و تعداد تلفات تقریبا پنج برابر شود.

دولت  زیمبابوه در مواجهه با همه‌گیری وبا، وضعیت اضطرار ملی اعلام کرده است، اما پس از سقوط بهت‌آور اقتصادی که کشوری زمانی مرفه را به گدایی کشانده است، منابع چندانی برای مقابله با این بیماری باقی نمانده است.

بیمارستان‌ها که حتی فاقد داروها و تجهیزات پایه‌ای برای درمان بیماران هستند، به دولت فشار می‌آورند تا کمک‌های بین‌المللی درخواست کند.

دویوید پارینیتاوا، وزیر بهداشت زیمبابوه از مردم این کشور خواست برای پیشگیری از انتشار وبا از دست دادن با یکدیگر اجتناب کنند، چرا که این بیماری از طریق مخلوط‌‌شدن مواد مدفوعی انسان با غذا یا آب آشامیدنی منتقل می‌شود.

اما شستشو برای بسیاری از افراد در هراره ممکن نیست، چرا که منابع آب غیرآب قابل‌اتکا نیستند، و هفته گذشته آب شهر برای بیش از دو روز به طور کامل قطع شد.

 اکنون در بسیاری از محله‌های شهر، آب تنها در حدود نیمه‌شب وصل می‌‌شود، اما پیش از بامداد دوباره قطع می‌شود، و زیمبابوه‌ای مجبورند که شیرهای آب را به طور دائم در حالیکه سطل‌ها را زیر آنها گذاشته‌اند، باز نگهدارند، تا هر قطره آب را جمع کنند.

برخی از محله‌های کارگرنشین شهر ماه‌هاست که فاقد آب هستند، به این دلیل ساده که پمپ‌های آب کار نمی‌کنند. این افراد به آب چاه یا مخازنی که آب باران را جمع می‌کنند، وابسته‌اند.

تائوری گومو که در منطقه‌ حومه‌ای گلن‌ویو زندگی می‌کند، می‌گوید: "شیوع وبا غیرقابل کنترل شده است. برخی از مناطق پایتخت ماه‌هاست که آب ندارند و موقعیت تغییری نکرده است."

 او می‌افزاید: "وضعیتی بدتر از این وجود ندارد. ما به لطف خداوند زنده مانده‌ایم."

"آب به صورت گاهگاهی در شیرها جریان پیدا می‌‌کند، اما مشکل اساسی این است که هنوز برای نوشیدن سالم نیست. شما باید آن را بجوشانید، و این کار هم تنها وقتی امکان دارد که برق قطع نشده باشد."

  همه‌گیری وبا تنها تقلای روزانه زیمبابوه‌ای برای گذران زندگی پیچیده‌تر کرده است.

سازمان ملل می‌گوید تقریبا نیمی از جمعیت این کشور ماه آینده به کمک غذایی نیاز خواهند داشت، و ۸۰  درصد جمعیت در فقر زندگی می‌کنند.

 اقتصاد زیمبابوه تحت فشار بالاترین نرخ تورم جهان که آخرین تخمین در ماه جولای (تیر ماه) رقم ان را ۲۳۱ میلیون درصد نشان می‌دهد، به زانو در آمده است.

در طول هفته گذشته بانک مرکزی زیمبابوه اسکناس‌های جانشینی را با واحدهایی هرچه بزرگتر چاپ کرده است، و این هفته اسکناس ۲۰۰ میلیون دلاری منتشر می‌شود. امروز این اسکناس حدود ۱۲ دلار آمریکا ارزش دارد، اما این ارزش تقریبا در عرض یک ساعت از بین می‌رود.

 حتی اگر پول‌های زیمبابوه‌ای ارزش معناداری داشته باشد، معدودی از افراد به آن دسترسی دارند. بانک‌ها تنها هفته‌ای یک بار به مردم اجازه می‌دهند، از حساب‌های‌شان پول بردارند، و آنها هر بار تنها اجازه دریافت یک اسکناس واحد را دارند.

 امیدها برای پایان یافتن این بحران هنگامی که رابرت موگابه، رئیس‌جمهور زیمبابوه، و رهبر مخالفان، مورگان چانگارای، در ۱۵ سپتامبر (۲۵ شهریور) قرارداد تقسیم قدرت را امضا کردند، بالا گرفت.

 اما این توافق اکنون به اشکال برخورده، و امیدهای مردم زیمبابوه به باد رفته است.

 توماس مودیمو، یکی از ساکنان هراره، می‌گوید:‌"وبا مردم را به کشتن می‌‌دهد، اما این بیماری تنها یکی از مشکلاتی است که کشور با آن روبه‌رو است."